W 1907 r. zreformowano obowiązujące w Austro-Węgrzech od 1873 r. niedemokratyczne prawo wyborcze. Nowa ustawa zasadnicza z 26 stycznia 1907 r. przyznawała prawa wyborcze do izby posłów wszystkim mężczyznom, którzy ukończyli 24 rok życia i zamieszkiwali w okręgu wyborczym co najmniej przez rok. Wybory miały być tajne, bezpośrednie, powszechne i równe. W przeddzień wyborów w marcu 1907 r. Towarzystwo Jezusowe w Krakowie wydało broszurkę zawierającą zasady, rady i wskazówki odnośnie przyszłych wyborów i nowego prawa wyborczego, skierowaną głównie do wyborców katolickich. Wskazywano w niej m.in., że prawy katolik, któremu ustawa przyznaje prawo wyborcze, ma też i obowiązek z tego prawa skorzystać. Podawano zasady dokonywania właściwego wyboru, przy sporach partyjnych i różnych wątpliwościach wyborczych, oparte na jedności, wolności i miłości. Przestrzegano przed jakimi praktykami i przed jakimi ludźmi należy podczas wyborów mieć się na baczności: tzw. „wilkami wyborczymi”, osobami przekupującymi, posługującymi się oszczerstwem, kłamstwem, obłudą, wszczynającymi burdy i bitki. Podawano, jakich ludzi trzeba wybierać na posłów - przyszły poseł powinien być człowiekiem prawym, dobrym i szczerym katolikiem, światłym, rozumnym oraz dostatecznie obytym. Instruowano również, jakich należy użyć środków, żeby dobremu kandydatowi zjednać większość głosów, a także podawano praktyczne uwagi na temat wyborów w kontekście nowej ustawy wyborczej. W Galicji pierwsze wybory z powszechnym prawem wyborczym do ogólnopaństwowego parlamentu (Rady Państwa) w Wiedniu przeprowadzono w maju 1907 r., i w ich wyniku zwyciężyło PSL (17 mandatów).

Miejsce: Kraków Opis: oryginał, jęz. polski, papier, broszura o wymiarach 147 x 94 mm, 48 str. Autor komentarza: Tomasz Wroński