Polski: Ordynacja wyborcza do Sejmu krajowego obowiązująca w autonomicznej Galicji dzieliła wyborców na 4 kurie w zależności od statusu społecznego, wielkości opłacanych podatków oraz zajęcia, jakim się parali.

Czwarta kuria, zwana wiejską lub chłopską stanowiła ostatnią z nich, zrzeszała mniejsze miasta i miasteczka oraz gminy wiejskie. Obowiązywały w niej wybory częściowo pośrednie, częściowo bezpośrednie. Do głosowania uprawnione było 2/3 mieszkańców płacących najwyższe podatki. W prawyborach wyłaniali oni grupę wyborców, którzy dokonywali dopiero faktycznego wyboru. Kuria czwarta była najsłabsza politycznie, niewykształconych i nieuświadomionych wyborców często poddawano naciskom, próbom przekupstwa lub szantażu w trakcie wyborów. Działania tego rodzaju podejmowane zwłaszcza przez pragnące utrzymać swoja dominację ziemiaństwo, prowadzić miały do ograniczenia liczby posłów chłopskich oraz ukraińskich. O ich skuteczności świadczyć może fakt, ze w latach 70 i 80 XIX w. chłopi praktycznie nie posiadali swojej reprezentacji w sejmie. W końcu XIX w. wraz z pojawieniem się ruchu ludowego i robotniczego i zaczęto energiczniej prowadzić walkę o poprawę sytuacji najniższych warstw społeczeństwa, a co za tym idzie, wysuwać projekty zmiany prawa wyborczego na korzyść czwartej kurii. Na równi z działaczami ludowymi o prawa ludności chłopskiej upominali się Ukraińcy, dla których walka ta miała również wymiar narodowy, gdyż w wyniku wyborów w czwartej kurii posłowie ukraińscy mieli największe szanse na uzyskanie mandatu i to tu wybierano ich najwięcej. Początkowo domagano się jedynie zastąpienia wyborów pośrednich bezpośrednimi, lecz wkrótce podniesiono postulat utworzenia piątej kurii, głosowania powszechnego. W ogólnopaństwowych wyborach do Izby Poselskiej Rady Państwa kuria głosowania powszechnego została wprowadzona już w 1896 r. Natomiast w 1907 r. system kurialny zniesiony został na rzecz wyborów opartych o zasadę równości. Demokratyzacja ordynacji wyborczej dotyczyła jednak tylko wyborów ogólnopaństwowych, nie narzucono jej Sejmom krajowym, które przyjmowały reformę z dużymi oporami. Sejm krajowy galicyjski zdominowany przez ugrupowania konserwatywne, w których interesie nie leżało równouprawnienie niższych warstw społeczeństwa, zmianę ordynacji wyborczej uchwalił dopiero w 1914 r., nie zdążył jej jednak wprowadzić w życie.

Miejsce: Lwów Opis: oryginał, jęz. polski, 1 karta papierowa o wymiarach 630x475 mm, druk wielobarwny Autor komentarza: Anna Sokół

Autor fotografii: Małgorzata Multarzyńska-Janikowska