Polski: Sejmowe Koło Polskie zebrane w Krakowie w dniu 14 sierpnia 1914 r. uchwala rezolucje o utworzeniu Naczelnego Komitetu Narodowego, dwóch Legionów Polskich oraz Polskiego Skarbu Wojennego.

Po wybuchu I wojny światowej, kilka dni po wyruszeniu w dniu 6 sierpnia 1914 r. Kompanii Kadrowej do Królestwa Polskiego, w dniu 10 sierpnia 1914 r. udał się do Wiednia dr Juliusz Leo Prezes Koła Polskiego w ogólnopaństwowym parlamencie (Radzie Państwa) z projektem przekształcenia oddziałów Piłsudskiego w regularną formację wojskową pod polskim sztandarem, ale w powiązaniu z armia austro-węgierską. Nie otrzymał żadnych konkretnych przyrzeczeń, ale widząc przychylną postawę dla sprawy polskiej wiedeńskich czynników rządowych po powrocie do Krakowa zwołał na 15 sierpnia posiedzenie komisji parlamentarnej Koła Polskiego, na którym złożył sprawozdanie ze swych wiedeńskich pertraktacji. Wyłoniono Komisję, której polecono przeprowadzić rozmowy z przedstawicielami Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych i Centralnego Komitetu Narodowego. Tegoż dnia po południu odbyło się wspólne posiedzenie, na którym ścierały się poglądy ugrupowań politycznych. Po wielogodzinnych debatach zawarto kompromis. Utrzymywał on zasadę odrębnej formacji wojskowej polskiej, ale pomijał wszelkie istotne gwarancje dla jej samodzielności i dla jej dowództwa. 16 sierpnia 1914 r. w gmachu magistratu krakowskiego odbyło się uroczyste posiedzenie Sejmowego Koła Polskiego z udziałem delegatów Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych i Centralnego Komitetu Narodowego, które nazwało się Zgromadzeniem Poselskim. Prezes Koła Polskiego, a zarazem Prezydent Krakowa Juliusz Leo odczytał dokument uzgodniony przez członków komisji porozumiewawczej, w którym powoływano Naczelny Komitetu Narodowy, dwa Legiony Polskie i Polski Skarb Wojenny, a likwidowano fikcyjny Rząd Narodowy. Naczelny Komitet Narodowy został utworzony z połączenia Centralnego Komitetu Narodowego, Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych oraz innych grup jako najwyższa instancja w zakresie wojskowej, skarbowej i politycznej organizacji polskich sił zbrojnych. Pod względem organizacyjnym NKN dzielił się na 2 sekcje : krakowską i lwowską. Dwa Legiony Polskie (Wschodni i Zachodni) pod komendą polską, oparte na istniejących już zbrojnych organizacjach polskich, miały być użyte do walki przeciw Rosji na ziemiach polskich, w koalicji z monarchią austriacko-węgierską. Polski Skarb Wojenny pod zwierzchnictwem NKN utworzyły dotychczas istniejące instytucje skarbowe. W skład NKN pod przewodnictwem J. Leo weszli przedstawiciele wszystkich ugrupowań politycznych. Powstała zatem instytucja oparta na czasowym sojuszu wszystkich stronnictw politycznych Galicji, sojuszu, którego podstawę stanowił kompromis. Sojusz ten był wynikiem specyficznego układu warunków, który zaistniał w połowie sierpnia 1914 r., a który był krótkotrwały i już w ciągu następnych dni po powstaniu NKN zaczął się zmieniać. Dlatego też i krótkotrwały był żywot NKN w kształcie z 16 sierpnia 1914 r.

Miejsce: Kraków Opis: oryginał, jęz. polski, papier, afisz o wymiarach 950 x 630 mm Autor komentarza: Tomasz Wroński

Autor fotografii: Małgorzata Multarzyńska-Janikowska