Deel 7: Van Kavarna naar Balchik

3 mei 2004•13:02 uur Het passeren van de grens ging gisteren zeer voorspoedig. Een paar kilometer lopen en langs vier controleposten. Er was zelfs een wisselkantoortje, waar ik de wachttijd benut. Als ik verder mag lopen heb ik geluk: al snel komt er een minibusje aangereden met als eindbestemming Kawarna. Het busje zit al snel propvol met lokale ouderen en jongeren en het busje rijdt via pittoreske dorpjes met op de achtergrond natuurgebieden langs de kust. In Kavarna beland ik op een uitgestorven busstation, geen centrum te bekennen en geen informatie over vertrekkende bussen, bovendien spreekt niemand een andere taal dan Bulgaars, moet ik nog wennen aan het cyrillisch schrift en heb ik geen vertaalboekje. Ik besluit te gaan liften naar Balchik. Mocht niemand me mee willen nemen, dan is het ongeveer twee uur lopen, schat ik.

Eerst lijkt het aardig die richting op te gaan: er is weinig autoverkeer op de hoofdweg, de dure auto's sjezen voorbij terwijl de andere auto's stuk voor stuk vol zitten. Na een half uur lopen stopt er toch een auto, met een vriendelijk ogende oudere man. Hij brengt me naar de afrit van Balchik. Van daar is het nog een half uur lopen naar het centrum, eerst door buitenwijken en daarna over een heuvel met een adembenemend uitzicht op de Zwarte Zee en witte krijtrotsen. Onderweg voelde ik me weer een bezienswaardigheid, alsof ik in mijn blootje loop. Iedereen kijkt naar me alsof ze nog nooit een buitenlander gezien hebben en spreekt me aan. Een aardige meneer vertelt dat bij net terug is uit Nederland om een auto te kopen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om hem naar een slaapplaats te vragen. Hij belt gelijk een vriendin op, die kleine huisjes aan zee verhuurt. Binnen enkele minuten word ik per auto opgehaald door de vriendin en betaal haar 10 euro voor een overnachting in zo'n huisje.