Македонски: Во лажичката за согорување се става црвен фосфор и лажичката се внесува во пламетот од гасната греалка. Црвениот фосфор се пали во истиот момент. Запалениот фосфор се внесува во комората за согорување и се забележуваат промените. Забележливо е дека кога ќе се внесе запалениот фосфор на атмосфера од N₂O, се интензивира горењето. Причината е иста како онаа опишана кај сулфурот. Имено, азот(I) оксидот има оксидациони својства и за разлика од воздухот, во атмосфера на чист N₂O, горењето е поинтензивно. При горењето се одвива реакцијата која може да се претстави со равенката:

5N₂O(g) + Р(s) = Р₂О₅(s) + 5N₂(g)

Фосфор(V) оксидот, кој е продукт при оваа реакција е, при стандардни услови, цврста бела супстанца која носена од струјата од N2O, доаѓа во контакт со водата од микропромивалката при што се образува фосфорна киселина. Киселината ја неутрализира базата, а вишокот образувана киселина ја намалува рН вредноста на средината, како резултат на што се обезбојува растворот со фенолфталеинот.

P₂O₅(g) + 3H₂O(l) = 2H₃PO₄(aq)

Експериментот е изведен од проф. Миха Буклески. Во планирањето на опитот исто така биле вклучени пензионираниот проф. д-р Владимир Петрушевски, проф. д-р Марија Стојановска и студентот Михаил Трајков, Институт за хемија, ПМФ, УКИМ, Скопје, Македонија.