Nederlands: Architecten: Theo Verburg, architect BNA en Hanshan Roebers.

Op de vier windrichtingen zijn wanden door de hoekpunten van het bestaande gebouw gestoken. Deze wanden omsluiten in de kern een bijna vierkante ruimte waarin uitbreiding van de zaal gemaakt wordt. Daarbij blijft ruimte over voor een patio die voor extra lichttoetreding zorgt. In het onderste deel worden in de bestaande wanden grote openingen gemaakt waardoor er een grote ruimte ontstaat met in het centrum het hoogste gedeelte.Aan de buitenzijde van dit vierkant ontstaan vier kwadranten met ieder hun eigen functie. Doordat de wanden doorschieten, zijn deze functies visueel van elkaar gescheiden. Zo heeft de groep in de terugkomruimte geen zicht op de groep die de zaal verlaat voor de ter aarde bestelling, of de groep die net bij het gebouw aankomt.

De beeldbepalende wanden wanden op de vier windrichtingen zijn belangrijk voor het gebouw. Zo lopen alle belangrijke routes langs deze wanden. Men legt bij een bezoek aan het gebouw twee keer de route langs de wand af, maar dan in tegengestelde richting en langs de andere kant. Het dak is door middel van een lichtspleet losgehouden van de wanden. Deze wanden worden zo van boven aangelicht. Ze worden daardoor expressief en er ontstaan mooie ruimtes. Het totale gebouw staat op een iets verdiept plateau dat buiten het gebouw nog ongeveer een meter doorloopt. Het maakt zich daardoor los van zijn omgeving. In het dak van de hoge ruimte is een spleet gemaakt die precies in de noordzuidrichting loopt. Het zonlicht geeft daardoor een scherp afgetekende lichte baan op het hoog gelegen wandgedeelte. Als de zon haar hoogste punt bereikt heeft, staat deze baan verticaal. De positie is dan afhankelijk van het jaargetijde.