Nederlands: De kruik dient om drinkwater koud en fris te houden. Thuis heeft men altijd een aparte hoek gereserveerd voor de waterkruik. Meestal een hoek waar geen licht is en waar het tocht. De kruik wordt op een speciaal gemaakte houten standaard in de vorm van een cirkel geplaatst. Deze wordt weer op de grond op een laag van nat zand geplaatst. Ondanks het tegenwoordige gebruik van metalen en rubberen kruiken, gemaakt van oude autobanden, die praktischer en minder kwetsbaar zijn, heeft de aardewerken kruik zijn waarde weten te behouden vooral in woestijn-en bergachtige gebieden waar nog geen koelkasten te vinden zijn. Wanneer de kruik wordt gebruikt voor bijvoorbeeld het bewaren van olie, boter of ander voedsel wordt deze van binnen geglazuurd (gevernist).

De kruik behoort tot een type aardewerk dat staat bekend als Tsoul aardewerk en voornamelijk in de rurale gebieden van Noord-Marokko (Zerhoun massief en Rifgebergte) gemaakt wordt. Tsoul aardewerk wordt gekenmerkt door zijn eenvoudige techniek en decoratie. Een kenmerk van het rurale aardewerk is dat het ongeglazuurd is. Om praktische redenen is het hooguit van binnen (bv. een kruik of een kom) voorzien van een laagje glazuur om het gladder te maken. De motieven en tekens van Marokkaanse rurale aardewerk zijn doorgaans geometrische vormen, zoals zigzaglijnen, driehoeken, kruisvormen, ruitvormen, vierkantvormen, dambordvormen etc. Veel motieven en tekens van het rurale aardewerk zijn identiek aan de motieven die ook bij lichaamsstatoeages worden gebruikt.

Kruiken met deze vorm worden nog steeds gemaakt in Marokko en de vergelijking met Griekse amfora wordt vaak gelegd. Mediterrane invloeden op het Marokkaanse aardewerk zijn niet uitgesloten. Al in de oudheid had Marokko banden met dit gebied en waren het noorden van Marokko en met name de noordelijke kustgebieden bekende handelscentra.