Fotografia przedstawia budynki dawnej restauracji i kawiarni w Parku Helenów. Park Helenowski został założony w latach 80. XIX wieku przez rodzinę Anstadtów, jako obiekt prywatny, do którego wstęp był płatny. Park stworzyła firma ogrodnicza „L. Späth”. Był urządzony z dużym przepychem a na zwiedzających czekały liczne atrakcje, jak stawy z przystanią dla łódek, kamienną kaskadą na skarpie oraz wodotryskami, różane aleje, zwierzyniec (w którym oglądać można było między innymi niedźwiedzie i małpy), grota z lawy wulkanicznej, tarasy, bogate kwietniki, muszla koncertowa, tor kolarski, korty tenisowe i boisko. W 1889 roku wybudowano drewnianą restaurację, a w następnym roku kolejną. Ponadto w parku znajdowały się cukiernia, wieża widokowa, pawilon teatralny oraz hala sportowa. W trakcie I wojny światowej park został w dużej mierze zdewastowany i przez całe dwudziestolecie międzywojenne nie powrócił już do dawnej świetności. Po II wojnie światowej był przez rok użytkowany przez wojsko, potem przeszedł na własność miasta. Nazywał się wtedy parkiem 19 Stycznia. Park został uporządkowany i udostępniony mieszkańcom Łodzi. Wschodnią część przekazano klubowi sportowemu. W latach 50. XX wieku organizowano w nim koncerty, zabawy, wystawy. W latach 60. XX wieku zlikwidowano ogrodzenie. W trakcie odnawiania parku w latach 70. XX wieku rozebrano muszlę koncertową, zwierzyniec, przystań, wzmocniono drogi i skarpy, wyremontowano sztuczną grotę, fontanny i mostek. Przez wiele lat park był zaniedbany, dopiero w latach 90. XX wieku przeprowadzono renowację: odtworzono stawy oraz alejki, zbudowano obszerny plac zabaw dla dzieci oraz oświetlono główne aleje.