Polski: Jan Matejko, Studium zbroi karacenowej hetmana Stanisława Jabłonowskiego, 1858 r.

Studium zbroi karacenowej hetmana Stanisława Jabłonowskiego złożonej z szyszaka pancerza (napierśnika i naplecznika), obojczyka i naramienników. Pod zbroją oddzielnie wykonane jest studium zapięcia obojczyka z boku. Ponadto na rysunku Matejki ukazany jest kaftan pod pancerzem i na końcach jego rękawów - skórzane rękawice.

Zbroja była eksponowana na Wystawie Starożytności. Jednak w Albumie Beyera wraz ze zbroją eksponowane są karacenowe: szyszak, obojczyk, przednią część pancerza i rękawice, ponadto pod pancerzem - skórzany kaftan. Zbroi towarzyszy notatka: „N. 165, 166, 167, 168 Karacena czyli zbroja łuskowa, amarantowym axamitem podbita po Stanisławie Jabłonowskim, XVII w. własność Xcia Adama Sapiehy” (Beyer 1859, Tab. XVII). Oznaczać to może, iż do zdjęć Karola Beyera aranżowano specjalnie obiekty, nieco inaczej, niż na wystawie. Lucjan Siemieński, literat, krytyk sztuki i recenzent krakowskich wystaw, informował w Przewodniku po wystawie: „(...) spotykamy się z kilkoma pięknemi zbrojami siedemnastego wieku, i to dosyć kompletnemi, bo jest i łosiowy kaftan, jest i kolczuga, napierśnik, naramienniki, karwasze. Szczególniej ciekawa w swoim rodzaju karacena (168), miała należeć do hetmana Jabłonowskiego”.

Dziś części zbroi Jabłonowskiego: napierśnik, naplecznik, obojczyk i szyszak, znajdują się w zbiorach Działu Militariów MNK.