Afrikaans: 'n Rimuboom (geelhoutfamilie: Podocarpaceae) afgeneem op die Tawa-lus van die Manawatu-kloofvoetpad. Hierdie boom is seker bykans 600 jaar oud! Die weer was oortrokke, maar daar was net genoeg lig om die baspatrone na vore te bring. ‘Rimu’ of ‘limu’ beteken seewier in Polinesiese tale, en hierdie boom is vernoem na sy fyn blare, wat soos hangende seewier lyk. In inheemse woude van die laeland- en berggebiede troon die rimu bo ander bome uit, met fyn treurloof en rooi bas wat in groot skilfers afval.​ Hierdie sogenaamde 'rooidenne' van die Europese setlaars, is so genoem weens die hout, gom en sap wat alles rooi van kleur is. In Māori-mitologie word die rooi kleur toegeskryf aan die bloed van Tunaroa, 'n reuse-paling wat deur Māui doodgemaak is. Die hout is deur die Māori gebruik vir wapens, gereedskap en waka. As die hout verbrand is, het dit 'n kenmerkende geur en min rook afgegee, en is aldus as 'n goeie middel beskou om bose geeste te verdryf. Europese setlaars het rimu uiteenlopend gebruik vir bouwerk en meubels, veral suid van die Waikato, waar kauri nie gegroei het nie. Dit is nou 'n beskermde spesie, en kan nie op openbare grond geoes word nie, alhoewel daar sekere selektiewe benutting in volhoubaar bestuurde private woude plaasvind. Die rimuboom dra net elke paar jare vrugte, en dan in oormaat in jare met gunstige weer. Die vrugte word aan die takke se eindepunte gedra, wat dit moeilik en gevaarlik maak om te oes, maar dit is tog deur die Māori as 'n voedselbron benut. Die broeisukses van die bedreigde inheemse papegaai, die kākāpō, staan in noue verband met jare waarin rimubome 'n hoë vrugopbrengs lewer. Daar word gesê dat die onryp rimuvrug 'n afrodisikum is vir die mannetjies en wyfies, terwyl die ryp vrugte voldoende voeding vir groeiende kuikens bied.