Nederlands: Zicht op een deel van de Stoopbank, Noorderelsweg 3, 3329 KH Dordrecht. Een monument voor de inpolderingswerken duurden van 1926-1930 er werden duizenden werkelozen min of meer gedwongen om aan de inpoldering mee te werken. Dit gebeurde onder wat we nu erbarmelijke omstandigheden zouden noemen en veelal alleen met kruiwagen, spade en rooiijzer. Velen waren volstrekt niet in staat om dit zware handwerk in water en modder te volbrengen en haakten uiteindelijk af. Vaak werd men dan bestraft en als werkverzuimer aangemerkt. Het inpolderingsproject had weinig sociale kanten. Het was vooral bedoeld om de driekwart miljoen die Dordrecht aan ondersteuning moest afdragen te drukken. De arbeiders werden er niet veel wijzer van. Het aantal werkelozen dat werd aangewezen om in de Biesbosch te gaan werken bedroeg 3927. Hiervan zijn er uiteindelijk 886 niet aan het werk gegaan of moesten gedurende het werk afhaken. De afvallers werden maar al te gemakkelijk beschuldigd van ongeoorloofd verzuim, van verzet, van fraude of van het leveren van ondeugdelijk werk. Als een zwaard van Damocles hing de weigeraars boven het hoofd dat zij naar de Drentse veenkoloniën konden worden gestuurd. Dat is menigeen overkomen en waren daardoor letterlijk en figuurlijk veel verder van huis. Zij die de zeer zware arbeid fysiek niet goed aan konden ( en dat moest medisch worden vastgesteld) mochten vanwege hun lichamelijke conditie "licht" werk verrichten, maar dat lichte werk bestond uit; Het verkruien van grond, het dragen van wilgenstronken en het afgraven en verkruien van hoge naar lage plaatsen. Het is maar wat je licht werk durft te noemen..... (Gedeelte van de tekstweergave op het paneel op de Stoopbank) Tekst:Rob Haan Museum Twintighoeven