Nederlands: Het is zomer 2014. Korporaal-1 Wim is met zijn vriendin op een 4-weekse reis door Vietnam. Ondanks het stormachtige weer gaat een boottocht die 3 dagen moet duren gewoon door. Het gezelschap is nog maar net de haven uit als de storm verergert en het noodlot toeslaat. De boot met 12 opvarenden kapseist. Vrijwel iedereen ontsnapt en zwemt richting land. Een Amerikaanse dame valt echter het stuurhuis in.Op dat moment komt de commando in hem naar boven. “Rustig blijven en prioriteiten stellen. Mijn vrouw zie ik wegzwemmen, zij is veilig. Bij de echtgenoot van de Amerikaanse breekt paniek uit. Daar gaat iets heel erg mis. De vrouw zit opgesloten terwijl de ruimte zich vult met water. Ik trap de ruit in en ga de stuurhut in. Vervolgens trek ik haar naar buiten.

Eenmaal aan land gekomen wacht ik bij het stel tot er hulp komt. Uiteindelijk komt alles goed. We hebben nog steeds contact. Ze is me ontzettend dankbaar.”

“Ik denk dat iedere commando zo zou reageren. Zo zitten wij nu eenmaal in elkaar. Dat ik er een medaille voor krijg, vond ik in eerste instantie licht overdreven. Nu ik iets meer weet van het Carnegie Heldenfonds, vind ik het een hele eer en zal ik hem met trots dragen.”