Noenchet
Salomon (Sally) Jacob Noach (Zutphen 28 december 1909 - Amsterdam 30 maart 1980) was één van de zes kinderen van een joodse textielhandelaar. Al gauw zette hij de familietraditie voort en reisde door België en Frankrijk. In mei 1940 bevond hij zich Brussel waar hij zich een plekje bevocht in een overvolle trein richting Parijs. Na enige omzwervingen kwamen de vluchtelingen aan in Toulouse. Noach belandde in een opvangkamp waar hij zich spoedig als tolk en kok verdienstelijk maakte. In september begaf hij zich naar Lyon waar hij zich als tolk meldde bij het Nederlandse consulaat. Twee jaar lang hielp hij vluchtelingen en Engelandvaarders aan voedsel, kleding en geldige documenten.
Bij de eerste razzia's op joden in Lyon in augustus 1942 werden ook Nederlanders opgepakt. Sally Noach verschafte zich toegang tot de gevangenis en wist tientallen landgenoten vrij te praten. De volgende dag bezocht hij gevangenen die in een stadion werden vastgehouden. Het lukte hem om meer dan vierhonderd arrestanten vrij te krijgen. Kort hierop vernam hij dat de Franse politie opdracht had gekregen hem op te pakken. Begin september 1942 vertrok hij uit Lyon, trok over de Pyreneeën, bereikte Madrid en vervolgens Lissabon. Op 5 december 1942 kwam hij in Londen aan. Tot zijn spijt werd hij afgekeurd voor militaire dienst en werd hij als ambtenaar op het ministerie van binnenlandse zaken geplaatst. De Engelandvaarders die hij geholpen had en behouden in Londen waren aangekomen, benoemden Noach tot erelid van hun club "Oranjehaven".
In 1946 trouwde hij met Annie Visser, die hij in Londen had ontmoet. Pas voor zijn zestigste verjaardag in 1969 ontving hij erkenning voor zijn verdiensten in de vorm van het Erekruis in de Huisorde van Oranje. Het verzetsherdenkingskruis werd hem, na zijn overlijden in 1980, postuum toegekend.
Bronnen: Agnes Dessing ‘Tulpen voor Wilhelmina’ - Frank Visser ‘De Schakel’ - Henri vader Zee ‘In Ballingschap’ - Jacques Presser ‘Ondergang’ - Lou de Jong ‘ Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog’ - Meyer Sluyser ‘…., daar zaten wij’